Papatya Kadın - Mine Akcamuz - İkinci Adam Yayınları

Tek bir beden içerisinde beynimiz ve kalbimizin savaşına yenik düşüp hayatı suçluyoruz hep. Oysa bilmemiz gereken şu ki ölenler öldü ama hayat hâlâ devam ediyor. Ve biz savunmamızı yanlış yöne oynuyoruz. Şuan anlıyorum ki müdahale etmem gereken hayat değilmiş. Müdahale etmem gereken benmişim. Gözüm ondan başkasını görmüyor, ondan başkasıyla asla olmayacak diye sızlanarak kendi duvarlarımı kendim örmüşüm. Çünkü her şey ters gitmeye başladı diye düşündüğüm o an aslında anladım ki ters giden ne varsa düzeliyormuş. Ve şuan anladığım tek şey bu hayatta ardından bakmadan kimsenin ne olduğunu anlayamıyormuşuz gibi. Bilirsiniz, hepimizin hayatı boşluklardan ibaret. Boşluk ve pişmanlıktan. Öyleyse bugün ben kendime söz veriyorum. Hayata değil kendime savaş açıyorum. Kendim için kendime savaş açıyorum. Hayata karşı kazanmak zordur çünkü nerden ne getireceğini bilmeyiz ama kendinizi yeterince iyi tanıyorsanız bu savaşın kazananı sizsiniz. Çünkü bu savaşın kazananı ben olacağım.”