İslamın Ortaya Çıktığı Dönemde Arap Yarımadasında Hıristiyanlık

Hıristiyanlık ve İslam, Arap Yarımadasının birbirine yakın bölgelerinde ortaya çıkan ve aynı vahiy geleneğinden gelen iki dindir. Bu dinlerden Hıristiyanlık, Miladi 1. yüzyılda Roma İmparatorluğunun denetimindeki Arap Yarımadasının Filistin coğrafyasında bir Yahudi ihya hareketi olarak ortaya çıkmış ve zamanla Yahudilikten uzaklaşarak evrensel bir din haline gelmiştir. İslam ise Hıristiyanlıktan altı yüzyıl sonra söz konusu Yarımadanın Hicaz bölgesinde ortaya çıkmıştır. Aynı Yarımadanın farklı bölgelerinde ve farklı zamanlarda ortaya çıkan bu iki dinin birbirleriyle çeşitli ilişkileri olmuştur.

Bu bağlamda İslamın Peygamberi Hz. Muhammed, tebliğ faaliyetleri çerçevesinde Arap Yarımadası ve çevresindeki birçok Hıristiyan liderle doğrudan, diplomatik ve askerî düzeylerde, genellikle olumlu münasebetler gerçekleştirmiştir. Kuranın da Hıristiyanlara yönelik olumlu ve olumsuz söylemleri olmuştur. Kuranda Hıristiyanlar, bazen diğer din mensuplarına oranla Hz. Muhammede ve ona inananlara sevgi bakımından daha yakın ve merhamet sahibi kimseler olarak nitelendirilmiştir.

Kurann Hıristiyanlara yönelik bu olumlu bakış açısı, tevhit inancı söz konusu olduğunda değişmiş ve bu çerçevede Kuran, Hıristiyanları Hz. İsayı, Tanrı ve Tanrının Oğlu olarak benimsemeleri, onun insanlığın günahına kefaret olarak çarmıhta öldüğünü iddia etmeleri ve annesi Hz. Meryemi tanrılaştırmaları sebebiyle eleştirmiştir. Bu kitap, Hıristiyanlığın Arap Yarımadasında doğuşunu, yayılışını; İslamın Peygamberi Hz. Muhammedin Hıristiyanlarla olan münasebetlerini ve Kuranın onlara yönelik bakış açısını ortaya koymaktadır.